lunes, 15 de diciembre de 2008

jugabilidad cero


¿Has tenido alguna vez la sensación de estar jugando a un juego vasto e inútil cuyo objetivo desconoces y del que no recuerdas las reglas? ¿Has tenido alguna vez el fuerte deseo de dejarlo, de renunciar, de abandonarlo para descubrir que no hay colegiado, no hay árbitro, no hay regulador a quien anunciar tu capitulación? ¿Has sentido alguna vez el vago terror de que, aunque no tengas otra opción que jugar, no puedes ganar, no puedes saber el resultado ni tan siquiera quién lo controla? ¿Has sospechado alguna vez que no sabes quién podría ser tu verdadero oponente? ¿Te has desesperado ante el hecho evidente de que los dados están trucados, las cartas están marcadas, el juego está amañado y hay tongo? Bienvenido al espacio de juego. Tú eres el jugador te guste o no, ahora que todos vivimos en este espacio de juego que está en todos los sitios y en ninguna parte. Puedes ir adonde quieras del espacio de juego pero nunca salir de él. No es extraño que los juegos digitales sean la forma cultural emergente de estos tiempos. Los tiempos mismos se han convertido en una serie de juegos cada vez menos perfectos. Una nueva persona histórica acecha la tierra: el jugador. Y somos nosotros, nos guste o no.

Alegorías digitales (sobre los Sims) de
McKenzie Wark, descargalo de aqui via caosmosis: ((((0))))

jueves, 11 de diciembre de 2008

lunes, 8 de diciembre de 2008

Hezurbeltzak, una fosa comun



El film de animación Hezurbeltzak de la realizadora Izibene Oñederra con música de Xabier Erkizia.

martes, 2 de diciembre de 2008

HOMENAJE A MIKEL LABOA


"Sabías que lo verdadero está en lo simple"



O R D U A N


Arratsero urreztatzen zen ibaiaren
ertzetatik ibiltzen nindunan orduan,
ni jaio aurretik hila hintzela pentsatuz,
edo nire heriotzeko uda berberan sortuko
hinduala lurrak laranja urez elikaturiko
sagarrondoaren mihura bezala.
Espaloi orotan bilatzen ninan
hire soineko gorri eta urdina.

Gero, zakarrontzietako hondakinen
balioaz eztabaidatu gintunan,
eta bidaia luzeren probetxuari buruz;
Eta udazken hartan, izen ugariko emakumea bihurtu
hintzenean,
Casiopea eta Pollux, edo Isis and Pandora,
eta Bereniceren ilea, elemental Mister Watson;

Astelehen edo astearte batetan, gogoa higan nuela,
Nire seksoan aurkitzen dun, qué barbaridad,
Bagdad idatzi ninan gauez.
Nire zerebroan hazten ditun Canadako basoak;
Baina hi heu basorik arbatsuena.

Orain, hire maitale traketsa naun, maitatzen haunat,
etcetera, negu bezperetan etcetera etcetera.



(Hitzak: Bernardo Atxaga // Musika: Mikel Laboa)



POR AQUEL ENTONCES

Por aquel entonces yo paseaba por las orillas de un río
que se doraba cada dos o tres atardeceres,
y pensaba que quizá, ya hubieras muerto,
que quizá fueras a nacer más tarde,el mismo verano de mi muerte,
como un árbol alimentado con zumo de nubes de color naranja.
Por todas partes buscaba tu vestido azul y rojo.

Algo después, una noche,
discutimos acerca del valor de las basuras,
sobre lo provechoso de los viajes largos;
Y aquel mismo otoño
te convertiste en la mujer de los muchos nombres ,
eras Casiopea, y Polux, e Isis and Pandora,
y tu pelo no era otro,adivina adivinanza,
que el de Berenice ( elemental Mr. Watson).

Y hubo un día, quizá un lunes o un martes,
en que te escribí aquello de que en mi sexo
se encuentra (¡qué barbaridad¡),Bagdad,
En mi cerebro crecen los bosques de Canadá;
Pero tú el bosque más frondoso.

Ahora soy tu torpe amante, te quiero, etc.
como ante las puertas del invierno,etc. etc.

lunes, 1 de diciembre de 2008